Terug uit Suriname na 3 weken welverdiende vakantie. Internet leerde al eerder dat ons team de laatste weken niet die resultaten heeft gehaald die gezien de wedstrijden daarvoor verwacht mochten worden. Slechts 1 keer gelijk gespeeld tegen Stellendam en als één wedstrijd gewonnen had moeten worden was die het wel, daar we dan de laatste plaats hadden kunnen verlaten.
Overigens een doelstelling waar niet iedereen achter staat. Liever degraderen om volgend jaar weer een beetje op ons eigen nivo te kunnen spelen. How low can you go? Misschien kunnen we ons inschrijven als 2e Veteranenteam nu er door de op handen zijnde fusie waarschijnlijk een veteranenteam meer geformeerd kan worden.
Een warme, boven 20 celsius. Een ding geleerd in het warme Suriname: maak je bij hoge temperaturen niet al te druk. Eerste helft dus wissel, samen met Arno die op de valreep telefonisch aan het werk moest en daardoor niet kon starten. Bertus ging vlaggen. Gastspeler Frank Koster en die kunnen wij goed gebruiken op het middenveld. Verder in doel Dick, achter Rob, Kees, Cor en Martin, midden Ruud L, A3, Frank en Ruud N, voor Leon en Greg. Jazeker.
Verkleden in de kleedkamer onder de grote tribune bij CVV en van daar het hoofdveld op. Oude glorie herleeft. Aanvoerder Ruud kwam uit de bestuurskamer met de mededeling dat de tegenpartij een paar jonge spelers erbij had, die uit het eerste kwamen en voorlopig waren teruggezet naar de veteranen. Motiverend! We begonnen goed. Met name Leon en Frank wisten een paar keer gevaarlijk door te komen maar tot grote kansen leidde het nog niet. Het zonnetje scheen volop, we deden goed mee, niets aan de hand. En dan staat het toch opeens 1-0 voor CVV. Een splijtende pass door het midden, snelle spits en raak. Twee supportsters, Jolanda en Carla kwamen aanlopen en vroegen of je in de dugout lekker uit de wind en in het zonnetje zat. Jazeker. Ook Arno kwam er nu aan. Werk gedaan, auto geregeld voor klant en ook hem verteld dat het inmiddels al 1-0 stond. Het spelbeeld veranderde niet veel. We bleven leuk meedoen. Helaas een paar splijtende acties van CVV die al gauw tot 2 en 3-0 leidden. Leon had tussen de tegendoelpunten door nog uit een mooie aanval de paal geteisterd.
Een debacle dreigde. Gelukkig hadden we Frank. Een aardige aanval over rechts en vanaf zo’n 18 meter punterde Frank de bal in de rechter benedenhoek. Niet veel later. Cornerbal voor ons op links. De bal werd door Ruud L naar Greg, vrijstaand op de zestienmeterlijn, geschoven. Die tikte de bal naar Ruud N. Iedereen verwachtte een balletje in de rechterbovenhoek, het duurde even, en toen schoof Ruud de bal links beneden in het doel. Het werd 4-2, maar onze veerkracht was groot. Mee opgekomen, een zeldzaamheid maar het gaf wel aan dat we goed in de wedstrijd zaten, kwam Cor E rechts op de punt zestien aan de bal en zeer fraai schoot hij de bal met buitenkant rechts in de linkerbovenhoek. Om in te lijsten.
Rust, dachten we, maar niet voordat de zaterdagsrust danig werd verstoord. Een lompe schop van een CVV-er tegen Ruud L in ons strafschopgebied werd Martin even teveel. We kennen deze tegenstander al een aantal jaren en deze speler heeft elke wedstrijd wel een of twee van dit soort onbegrijpelijke en onnodige acties. Dit wilde Martin hem wel even laten weten. Het dreigde even uit de hand te lopen maar uiteindelijk haalde iedereen ongeschonden, behalve onze captain Ruud dan, de kleedkamer.
Twee wissels, Greg en Rob eruit. Wim en Arno erin. Bertus bleef nog even vlaggen.
Tsja, even een persoonlijke noot, dan begin je dus voor het eerst in 5 weken weer te voetballen, nauwelijks iets aan sport gedaan, op de training al aangetoond nog niet in vorm te zijn en dan krijg je al snel een bal in de voeten aangespeeld. Bij je houden of gelijk doortikken? Gelijk doortikken maar. Werd een schamptikkie, tegenstander kreeg de bal, balletje diep, te hard zo leek het en Dick leek dit al glijdend ook zo te beoordelen. De bal zou achter gaan. Niet dus. De spits was te snel en kon de bal net nog voor het doel tikken. In zo’n geval staat er meestal niemand meer van ons, maar wel een tegenstander. 5-3. Goeie start!
Niet veel later. Wij waren wat opgeschoven en een hele hoge verre bal werd richting Dick geschoten. Niets aan de hand. Waarom die snelle spits er op af ging snapte niemand. Bal stoot wat ongelukkig op, Dick sprong nog wel maar kon de bal maar half raken en na wat gefrommel bleef hij gewond op de grond liggen en kon de spits de bal alsnog in het doel werken. 6-3. Dick bleek hierbij geblesseerd te zijn geraakt aan zijn elleboog. Wat nu?
Dick eruit en Kees van Kampen in het doel. Is niet helemaal onervaren daar hij vroeger ook wel als vervanger in het doel belandde. Het shirt paste precies, dus dat was geen probleem.
De wedstrijd kabbelde nog door. We probeerden het, voetbalden niet onaardig maar de finishing touch ontbrak. Het werd toch nog 7-3. Een hard schot recht op Kees af werd op het laatste moment net door Arno van richting veranderd. Niets aan te doen, maar als je de 3 tegendoelpunten na rust bekijkt is het allemaal wel erg ongelukkig. Onze aanvoerder kreeg nog een woordenwisseling met een van de jonge tegenspelers en werd en passant sukkel genoemd. Ruud wilde toch wel even laten weten het niet gepast te vinden dat zulke jonge gasten zonodig met de veteranen mee moeten doen. Is ook niet leuk, maar soms ontkomen wij er ook niet aan 1 of 2 jongere spelers erbij te vragen. Diverse mensen drongen aan bij de scheids om er maar mee te stoppen, maar deze besloot toch de 90 minuten vol te laten maken. Zonder verdere incidenten haalden we het eindsignaal.
Gezien het spelbeeld een onnodig grote nederlaag doordat de tegendoelpunten te makkelijk konden vallen. Maar goed, we blijven voorlopig laatste en daar werd dan ook een lekker biertje op gedronken. Complimentje nog voor Leon die een puike wedstrijd speelde als rechterspits. Toonde ook nog een staaltje zelfbeheersing toen hij overduidelijk door een tegenstander werd nagetrapt. Leon draaide zich om en gaf de tegenspeler een hand. Einde incident.
Wim
